Şehrine Geri Dön! Nuh Özer
Şehrine Geri Dön. Neyi bekliyorsun görmedin mi? Eşlerimize, çocuklarımıza sarılarak enkazlarda can verdiğimizi. Görmedin mi?
Şehrine Geri Dön
Neyi bekliyorsun görmedin mi? Eşlerimize, çocuklarımıza sarılarak enkazlarda can verdiğimizi. Görmedin mi? Hiç tanımadığımız, başka şehirlerden gelen insanların bizi enkazdan çıkarmak için, hayatlarını nasılda tehlikeye attığını. Ülkemizin her yerinden gelen yardım tırlarının birbiriyle nasılda yarıştıklarını, görmedin mi? Elazığ da bize gönderdikleri suyu ekmekği, Şehirler bize yardım göndermek için yarışmış tı, bunları ne çabuk unuttuk.
Görmedin mi? Devlet KYK yurtlarına depremzedeleri yerleştirdi diye veryansın eden gençleri. Görmedin mi? haftalarca aynı kıyafeti giydiğimizi, traş olamadığımızı, banyo yapamadığımızı, bu kocaman şehirde yapayanlız kaldığımızı. Şehrin seni bekliyor, yaralarını birlikte saralım, birlikte onaralım, şehrine geri dön. O çok sevdiğimiz eşlerimize, çocuklarımıza özlem nedir? Hasret nedir? Zorluklarla nasıl mücadele edilir, hayata nasıl tutunulur, fedakarlık nasıl olur, azim nedir, cefa nasıl çekilir, yeniden nasıl başlanır, yaşayarak yaşatarak, şehrimize dönerek öğretelim.
Bak, okullarda öğrencilerimiz bizi bekliyor, şehir nasıl kurulur, kentleşme nasıl olur, depreme karşı sağlam binalar nasıl yapılır? Malzemeden niçin çalınmaz, kolonlar niçin kesilmez, deprem çantası niçin hazırlanır, bir düdükle nasıl hayata tutunulur. Şehrimize dönerek öğretelim. Hem siz şehrinize dönmemek için binbir türlü bahanelere sığınırsanız, hasta olmamanıza rağmen, dönmemek için uydurma raporlar alırsanız, halimiz nice olur. Öğrencilerimize erdemli olmayı, doğru olmayı, dürüst olmayı, ahlaklı olmayı nasıl anlatırız.
Bakın devletimiz her birimizi otellere, misafirhanelere, pansiyonlara yerleştirdi. Afet gününden bu yana eksikliğini hiç hissettirmedi. Görev yerlerimizde olmamamıza rağmen maaşlarımızı, ek ödemelerimizi, ek derslerimizi eksiksiz yatırdı. Biz ne yaptık? Yaralarının sarılmasını bekleyen şehrimizi, başının okşanmasını bekleyen öğrencilerimizi terk ettik. Bana öğrenci mi kaldı? diye sormayın. Kalacak yerimiz yok demeyin, öğrencilerimiz okullarda bizi beklerken, biz ne yaptık, dönmemek için bahanelere sığındık. Uydurma raporlar aldık.Gittiğimiz başka şehirlerde devleti eleştirdik.
Devlet kim biliyor musun? Devlet okuldaki hizmetli personel, devlet okuldaki öğretmen, devlet okuldaki müdür, devlet İlçe Milli Eğitim Müdürü, devlet İl Milli Eğitim Müdürü. Dön şehrine artık. Devlet sensin. Şehrimize dönelim ki Birlikte yaralarını saralım, birlikte onaralım, öğrencilerimizin başını birlikte okşayalım...
Siz dönmezseniz ben ne yaparım? Tüm derslere nasıl girerim? Tüm bunları öğrencilerimize nasıl anlatırım, Pazartesi şehrimize geri dönün, yeniden başlayalım...
Nuh Özer /Eğitimci
Herkes bir yer bulup geçim derdinde öğretmenler bir yer bulmuş tatil derdinde. Öğrenci mi? Kimsenin derdinde değil.
yüreğim titredi
Hocamiz güzel yazmis hepimiz ayni seyleri yasadik.Memleketimizden vazgectigimizde yok tabi ki birlikta ayaga kaldiracagiz. ancak su ahval icerisinde hangi memlekete donelim?Evimiz yikildi,kiralik evlere butcemiz yetmiyor ki zaten kiralik ev de yok.cocuklarimiz var bu hava sartlarinda cadirda veya konteynirda kalamazlar.Kaldi ki sehirde acik market,firin,eczane..parmakla sayilir.saglik imkanlari kisitli.icmeye su yemeye ekmek,gitmeye yol yok.Bu konularda da aydinlatirsa yazar arkadasimiz bizi memnun oluruz.